lingua cinese

Article

May 29, 2022

Il cinese (cinese semplificato: 汉语, cinese tradizionale: 漢語, pinyin: Hànyǔ, che significa lingue han) è una famiglia di lingue scritte e analitiche dell'Asia orientale che forma il ramo cinese-tibetano della famiglia linguistica cinese-tibetana. Il cinese è parlato dalla maggior parte degli Han e da altre minoranze etniche in Cina. 1,2 miliardi di persone (circa il 16% della popolazione mondiale) parlano correntemente il cinese come prima lingua. I dialetti cinesi sono considerati il ​​dialetto locale del cinese tra i loro madrelingua, indipendentemente dal loro livello di comprensione reciproca. Tuttavia, a causa del basso livello di comprensione reciproca, queste specie sono classificate come lingue indipendenti (forse centinaia di lingue) tra i linguisti e talvolta si dice che le lingue cinesi siano più diverse delle lingue romanze. Sono in corso ricerche sul rapporto storico tra le lingue cinesi. Attualmente, la maggior parte delle categorie per queste lingue include da 7 a 13 grandi gruppi regionali basati su trasformazioni fonetiche, spesso superficiali, la più grande delle quali può essere il mandarino con circa 800 milioni di parlanti (come il Sichuan), il Maine con circa 75 milioni di parlanti (come l'Hawkin ), Wu ha menzionato circa 74 milioni di parlanti (come Shanghai) e Yue con circa 68 milioni di parlanti (come il cantonese). I relatori di ciascuno di questi gruppi non hanno comprensione reciproca non solo verso gli altri gruppi, ma anche verso tutti i loro gruppi. Ad esempio, la stessa miniera cinese contiene molte lingue senza comprensione reciproca e la stessa filiale della miniera meridionale contiene diverse lingue. Tuttavia, esistono diverse regioni di transizione, in cui lingue e dialetti di diverse discipline condividono le caratteristiche necessarie per una comprensione limitata tra regioni vicine. Tutte le varietà cinesi sono almeno di basso livello e altamente analitiche. Il cinese è lo standard per una forma standardizzata di cinese parlato basata sul dialetto mandarino di Pechino. È la lingua ufficiale della Cina e molto simile al mandarino taiwanese, la lingua ufficiale di Taiwan, e al mandarino di Singapore, la lingua ufficiale di Singapore. Il cinese è anche una delle sei lingue ufficiali delle Nazioni Unite. La scrittura cinese (中文, Zhōngwén), nota come caratteri cinesi (à / 漢字, Hànzì), si basa sulla lessicografia ed è comune tra i parlanti di diversi generi cinesi. Questi caratteri sono basati interamente su simboli e segni.

Nome

Il nome Cina in persiano moderno deriva dalla parola Cina in medio persiano, a sua volta derivata dal sanscrito e dalla parola più antica Cina, che, data la sua antichità (V secolo a.C.), non è ancora chiaro esattamente da quale parola derivino .

Titoli di articoli correlati

خانه
چینی ساده‌شده
چینی سنتی
پین‌یین
هان
نواخت‌بر
تحلیلی
شرق آسیا
زبان‌های چینی
زبان‌های چینی-تبتی
مردم هان
چین
گونه‌های چینی
زبان اول
چینی سنتی
چینی ساده‌شده
چین
تایوان
قوم هان
تبار
چینی-تبتی
چینی
چینی کهن
چینی میانه
چینی معیار
کانتونی
چینی ماندارین
چینی جین
چینی وو
چینی گن
چینی شیانگ
چینی مین
چینی هاکا
چینی یوئی
چینی پینگ
چینی هوی
سامانه نوشتاری
نویسه‌های چینی ساده‌شده
نویسه‌های چینی سنتی
پین‌یین
شیاو جینگ
دونقانی
ماندارین
چین
سنگاپور
تایوان
کانتونی
هنگ کنگ
ماکائو
تنظیم‌شده توسط
ایزو ۱–۶۳۹
ایزو ۲–۶۳۹
ایزو ۳–۶۳۹
مین شرقی
چینی جین
چینی ماندارین
پو-شیان
چینی هوی
مین مرکزی
چینی گن
چینی هاکا
چینی شیانگ
مین شمالی
مین جنوبی
چینی وو
چینی یوئی
چینی پینگ
چینی پینگ
چینی کهن
چینی میانه
زبان چینی کلاسیک
گلاتولوگ
زبان‌شناسی
آی‌پی‌ای
تفسیر
علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها
یونی‌کد
چینی معیار
گونه‌های چینی
فهم متقابل
زبان‌های رومی‌تبار
ماندارین
گویشور
سیچوآنی
مین
هاکین
وو
شانگهایی
یوئی
کانتونی
فهم متقابل
چینی مین
مین جنوبی
نواخت‌بر
تحلیلی
چینی معیار
گویش پکن
ماندارین تایوانی
تایوان
ماندارین سنگاپوری
سنگاپور
زبان رسمی
سازمان ملل متحد
نویسه‌های چینی
واژه‌نگاشت
پارسی میانه
زبان سانسکریت
سده ۱۶ (میلادی)
زبان پرتغالی
تاریخ زبان چینی
دودمان شانگ
زبان معیار
چینی کهن
خط جیا گو ون
دودمان شانگ
چینی کهن
دودمان ژو
منتخبات کنفوسیوس
چینی کلاسیک
چینی میانه
چینی میانه
سلسله‌های شمالی و جنوبی
سوئی
تانگ
سونگ
چیه‌یون
چانگ‌آن
سوئی
تانگ
سلسله‌های شمالی و جنوبی
زبان چینی کلاسیک
ادبیات
چینی کلاسیک
دوره بهار و پاییز
دودمان سونگ شمالی
دودمان کین
یوآن
دشت شمال چین
مینگ
چینگ
زبان کوینه
نانجینگ
گویش پکنی
زبان ملی معیار
گویش پکن
سرزمین اصلی چین
تایوان
هنگ کنگ
ماکائو
کانتونی
تریپیتاکا کوریانا
امپراتوری هان
فرمانداری‌های ۴ گانه
آیین بودایی
چینی کلاسیک
کره‌ای
ژاپنی
ویتنامی
مورایی
هماهنگی واکه‌ای
لاتین
یونانی باستان
نویسه‌های چینی
هانگول
کانا
کانجی
هانجا
فرانسه
الفبایی مبتنی بر لاتین
نواخت‌بر
کانتونی
جیوت‌پینگ
چینی کلاسیک
چینی میانه
تکواژ
دستوری‌شدگی
تغییر صوتی
ویتنامی
صفت برتر
نهاد-فعل-مفعول
صفت
عبارت قیدی
متمم
رابط شماری
ضمیراندازی
تکواژ
وام‌واژه
زبان‌های هندواروپایی
جاده ابریشم
چینی کهن
فارسی
ایرانی
سانسکریت
پالی
زبان‌های مقدس
شمال هند
بیابان گبی
مغول‌ها
چینی سنتی
چینی ساده‌شده
امپراتوری هان
چین
جمهوری چین
تایوان
هنگ کنگ
ماکائو
جمهوری خلق چین
سنگاپور
مائو تسه‌تونگ
پین‌یین
برمه‌ای
تبتی
هیمالیا
زبان‌های چینی-تبتی
هندواروپایی
آستروآسیایی
تصریف
تبتی-برمه‌ای
ماندارین
مین
وو
یوئی
جین
گن
هاکا
شیانگ
هوی
پینگ
گونه‌های چینی
واج‌شناسی
واژگان
نحو
چینی میانه
نواخت
چجیانگ
گوانگ‌دونگ
زبان انگلیسی
آلمانی
دانمارکی
زبان ماندارین
چینی میانه
چینی ماندارین
چینی معیار
پکنی
سیچوآنی
زبان دونقانی
آسیای مرکزی
چینی وو
شانگهایی
چینی گن
چینی شیانگ
چینی مین
هاکین
چینی هاکا
چینی یوئی
کانتونی
چینی جین
چینی هوی
چینی پینگ
دانژو
هاینان
هونان
گوانگ‌دونگ
چینی معیار
گویش پکن
جمهوری خلق چین
جمهوری چین
سنگاپور
سازمان ملل
زبان ماندرین
زبان‌های مورد استفاده بر روی اینترنت
ماندارین
جهان غرب
بریتانیا
ایران
تهران
شهید بهشتی
علامه طباطبایی
چینی معیار
زبان‌های چینی
نویسه‌های چینی
نویسه‌های چینی سنتی
چینی ماندارین
زبان‌های چین
فهرست سرزمین‌هایی که چینی یک زبان رسمی در آنجا است
زبان چینی کلاسیک
گونه‌های چینی
ویکی‌پدیای چینی
کانتونی
نویسه‌های چینی ساده‌شده
Wayback Machine
University of Hawaii Press
Encyclopædia Britannica
Xinhua News Agency